بررسی موارد ترومای فک و صورت در مراجعین به مرکز آموزشی درمانی بیمارستان بعثت از سال ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۲

سابقه و هدف: در کشورهای مختلف مطالعات بسیاری در مورد توزیع، فراوانی سنی و جنسی و علل و محل آسیب های فک و صورت انجام شده است و در ضمن علل و شیوع متغیری نیز گزارش شده است. در ایران گزارش دقیقی در مورد شیوع شکستگی های فک و صورت و ضایعات همراه وجود ندارد. هدف این مطالعه بررسی شیوع شکستگی های فک و صورت و آسیب های همراه در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان بعثت می باشد.   مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی 45 بیمار مذکر و 5 بیمار مونث با محدوده سنی 16 تا 50 ساله از نظر سن، جنس، محل و علت شکستگی فک و صورت و ضایعات همراه مورد بررسی قرار گرفته اند.   یافته ها: در طی 2 سال فراوانی شکستگی ها به قرار زیر بود: 32 شکستگی فک تحتانی، 14 شکستگی بینی، 12 شکستگی گونه، 6 شکستگی ماگزیلا، 4 شکستگی دنتو آلوئولار و یک شکستگی کاسه چشم. بیشترین عامل شکستگی حوادث رانندگی (24 مورد) بود و موارد شکستگی های ناشی از نزاع (9 مورد)، سقوط از بلندی (9 مورد) بوده است. نتیجه گیری و توصیه ها: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که، بیشترین علل شکستگی های فک و صورت، تصادفات با وسایل نقلیه می باشد که 48% شکستگی فک و صورت را بخود اختصاص داده است و بیشترین آسیب های ارتوپدی همراه 9 مورد (50%) بوده است. با توجه به این که وسایل ایمنی حین رانندگی و کار فقط در یک بیمار استفاده شده بود، از این رو بنظر می رسد رعایت اصول و قوانین حین رانندگی و کار بتواند از میزان شکستگی های فک و صورت کم کند.